سفربه سرزمین عاشقانه ها - ۲ 

اول متشکرم ازتمام عزیزانی که منوهمراهی می کنند ودوم اینکه 

 بفرمایید ادامه مطلب : 

من .... حواترازحوا 

اتوبوس که راه افتاد بغضم ترکید ! 

یاد خواهرکم افتادم وقتی می رفت ... 

اوگریه می کرد ومن می خندیدم وقتی برگشت اومی خندید ومن گریه می کردم  

وقتی اتوبوس راه افتاد پدرم خندید و مادرم آرام لبخندزد . 

 من ..اما اشک می ریختم ! 

راه اما آسان بود 

آسان تر از باور من ! 

خیلی زود ظهر شد خیلی زود شب شد و خیلی زودتر نیمه شب سرد مرزی 

هیچکس خسته نیست ... 

همه می خندند وشوخی می کنند !  

 ازبین تمامی افراد گروه فقط سه خانواده غریب اند وبقیه آشنا و فامیل هستیم 

اسکان گرفته ایم کسی خوابش نمی آید 

گفته اند فرداصبح زود باید نقطه صفر مرزی باشیم . اما بازهم همه بیداریم 

شوق عجیبی داریم ، پیروجوان!  

خسته راه نیستم... عاشقی ام که بی سروپا می تازد ! 

تا فردا 7 ساعت مانده ، کاش خوابم ببرد !!! 

مرز مهران -19 آبان 1390

(ادامه سفرنامه ... روز جمعه)