بعدازظهر 28 شهریور 83 ...

از مطب دکتر که بیرون آمدیم سبک بودم خیلی سبک ، آنقدر که می خواستم تا

خانه پرواز کنم . می دانی ؟

آمدیم خانه وقت زیادی نداشتیم ساک ات را که بستیم راه افتادیم

شب آخری نمی خواستیم در خانه خودمان بمانیم هرچند که بیمارستان هم نزدیک

خانه مادربزرگ بود.

قبل از رفتن به خانه مادربزرگ بستنی سنتی خریدیم و یک دل سیر بستنی

خوردیم ، نمی دانم شاید داشتیم برای خودمان جشن می گرفتیم!

آن شب تا صبح بیدار ماندم نه که نگران باشم ، نه !!!

شوق عجیبی داشتم...

فردا خنکای صبح همه باهم رفتیم همراهان من بیشتر از همه آنهایی بود که

آنروز آنجا بودند !

ساعت 9:30 ، 29 شهریور ...

تمام دنیایم تو شدی ...

عزیزم هفت سالگی ات مبارک

من ... حواترازحوا