از در که تو می آید همه کمی خودشان را جمع و جور می کنند 

شاید بخاطر رییس بودنش یا بخاطر سابقه اش و یا نه شاید هم بخاطر 

موی سپیدش ...  

بهرحال سکوت می کنند ... 

نگاه پرنخوتش را که روی تک تک ما می اندازد حسی درون مان قلیان 

می کند... حسی مانند نفرت ! 

ایرادهای بنی اسرائیلی اش که گویی مارا احمقانی لایق واژه حیف نون 

فرض کرده نفرت را بیشتر دامن می زند  

هنوز خاطره تلخ چندماه پیشش یادمان نرفته که این حرکتش زخممان را 

 تازه تر می کند گویی یادمان میرود کیست ... 

عکسهایم راروی زمین پخش کرده ام روی زمین که نه روی شال سیاهی 

 که نستعلیق سپیدش خودنمایی می کند با تکبر می ایستد نگاهش می کنم 

هرچند دلم نمی خواهد ... 

استادم که چندین جلسه باهم سپری کرده ایم به دادم می رسد گویی اوهم  

برق غرور را از نگاه پیرمرد خوانده ... غرور که نه خرد کرد ما ! 

توضیح می دهد که این خانم یعنی من همیشه طی دوره فعال بوده و  

کارهایش را به خوبی انجام داده ...یک لحظه دلم خواست محرم و 

نامحرم سرم نشود !!! 

آرام گرفتم از حرف استادم ... 

اما نگاه تمسخرآمیز پیرمرد بغض ۵ ماه پیش را زنده کرد 

پیرمرد با همان نگاه که دلم می خواست نبینمش پرسید :  

مگه جای عکس روی زمینه ؟ 

لبخندی زورکی چاشنی زخم زبانم کردم ... گفتم آقای خ واقعا بگم ؟ 

گفت بگو  

گفتم ترم پیش از دیوار دریغ کردید دعوا راه افتاد کاسه کوزه ها رو به  

سرهنرجوشکستید گفتم این ترم دیوار نمی خوام همین تکه از زمین خدا 

 مارا بس 

تمسخر از چشمان پیرمرد پرید درست وقتیکه تمام هنرجویان ترم پیش برایم 

دست زدند .... قهر کردو رفت... 

به استادم نگاه کردم و می خندید آرام و بعد گفت : من که دعوتش نکردم  

خودش خودشو بازی داد   

من هم می خندم و می پرسم نمره ؟ می گوید نمره تو محفوظه   

ماجرا این بود اما حرف من تازه شروع شد ... 

آدم نسبتا سنتی هستم اما دوره دیگر دوره موی سپیدنیست اینروزها 

احترام متقابل درروابط شرط شده ... یعنی اگر احترام می خواهی 

 احترام بگذار ... دیگر فکر نکن چون سن و سالی داری حق توهین 

 هم داری ... تمسخر کنی تمسخر می شوی این دیگر زاییده فکر ما نیست 

الزام دوره ماست !! 

حواترین : قصد نداشتم پیرمرد رو ناراحت کنم اما گاهی گفتنی ها راباید گفت!!!

من ...حواتر از حوا