یه روز دعوت شدیم جایی ... منظور از جایی یه سازمان خیریه اس  

و جشنی که به مناسبت یکی از اعیاد مذهبی توسط این سازمان در یک 

مکان عمومی برپا شده بود...

فضا طوری بود که از بیرون میشد به راحتی فضای داخل رو دید  

نرده هایی داشت حدود یک متر و همین 

کنار نرده ها جوانک هایی بودند به ظاهر قلچماق که اینجااسمشون رو 

بادی گارد می ذاریم و وظیفه مراقبت از امنیت سالن رو داشتند از همون 

 اول جشن هی ما به یکی از اونا چپ چپ نگاه کردیم هی اون به ما چپ چپ 

 وقتی شربت پخش می کردند یه آقایی شربت برمیداشت می داد به بچه هایی 

 که بیرون سالن جشن روتماشا می کردند جوانک قلچماق هم هی میامد 

 ونمی ذاشت !!! 

تصور بفرمایید جشن خیریه اونم تو یه مکان عمومی و این رفتار !

خلاصه تا آخر مراسم این آقا که از مدعوین بود مدام شربت یا شیرینی 

برمی داشت و دوراز چشم جناب قلچماق به بچه ها می داد هر چه هم جوانک 

مانع می شد بازهم از غفلتش نهایت استفاده رو می برد 

می خوام بگم خیر بودن این نیست که وقتی پول بی شمار داری خودی نشون 

بدی و مثلا در راه خدا اما برای وجه خودت دست به جیب بشی 

می تونی مثل این آقا بدون ترس از اون جناب بادی گارد به بچه ها شربت  

تعارف کنی 

یه پست خوندم الان از بچه های بهزیستی ... این اومد تو ذهنم 

اگر کسی پایه کار خیر این چنینی هست ما هم هستیم که الان وقتشه   

کسی پیشنهادی داره بگه

 حواترین ها : 

۱ - به دلیل نابودی گوشی تلفن همراهم تا اطلاع ثانوی از پاسخگویی معذوریم 

۲ - بیاید یکی از قرار وبلاگی هامون تو این ماه یه کار خیر باشه

من ... حواتر از حوا